Temat: Sufrażystki,rewolucja rosyjska i wyzwolenie kobiet
...opieki, fabrykę zabawek i restaurację sprzedającą posiłki po kosztach produkcji. Siła jej organizacji, Wschodniolondyńskiej Federacji Sufrażystek, leżała w fakcie, że powiązała kwestię warunków pracy w czasie wojny z kampanią przeciwko samej wojnie.
Kiedy 4 sierpnia 1914 r. frakcja parlamentarna Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD) zagłosowała za kredytami wojennymi sla niemieckiego rządu, Lenin wywnioskował, że Druga Międzynarodówka jest martwa jako siła dla rewolucji socjalistycznej. Większość socjaldemokratycznych partii, wliczając w to brytyjską Partię Pracy, stanęła po stronie własnej burżuazji. Wyjątkami od tego były partia bolszewicka, jak również socjaliści tacy jak Karl Liebknecht w Niemczech, podczas gdy w Szkocji robotniczy przywódca John Maclean poszedł do więzienia za agitowanie przeciwko wojnie. Dla Lenina zdrada...
Źródło: fdlbc.nethit.pl/viewtopic.php?t=2341
Temat: Rozwój i kontynuacja teorii rewolucji permanentnej
...proletariatu. Tak jak Trocki, i on teraz argumentował, że nadchodząca rewolucja "może być jedynie rewolucją proletariacką, i to w jeszcze głębszym tego słowa znaczeniu: proletariacką, socjalistyczną rewolucją także w swej treści. (...) Jedynie klasowo świadomy proletariat może zapewnić i zapewni kierownictwo olbrzymiej większości wyzyskiwanych". I wojna światowa wywarła głęboki wpływ na myśl Lenina. Druga Międzynarodówka popadła w socjal-szowinizm, a większość jej sekcji poparła w wojnie własną burżuazję. To doprowadziło Lenina do uogólnienia kursu na rozłam z mieńszewikami, którego w Rosji dokonał definitywnie w 1912 r. Doszedł do wniosku, że oportunizm nie jest śladowym ani umiejscowionym zjawiskiem; raczej, jak wyłożył w swoim monumentalnym studium pt. "Imperializm jako najwyższe stadium kapitalizmu"...
Źródło: fdlbc.nethit.pl/viewtopic.php?t=2206
Temat: Rewolucja rosyjska z 1905 r.
...z 1905 r. wśród setek tysięcy bojowników klasy robotniczej na świecie. Fałszywy podział pomiędzy działaniem a teorią polegał na tym, że z jednej strony byli anarchosyndykaliści, którzy byli znani z bronienia akcji bezpośredniej przez "strajk masowy" i ze swego odrzucania "polityki" (to jest programów, teorii, parlamentaryzmu). Z drugiej strony była rewolucyjna, ale coraz bardziej konserwatywna, socjaldemokratyczna Druga Międzynarodówka, kierowana przez Augusta Bebla, Karla Kautskiego i Eduarda Bernsteina z Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD). Oni zmierzali coraz szybciej ku reformistycznemu programowi, ograniczonemu do podnoszenia świadomości klasy robotniczej stopniowo przez edukację i parlamentarną działalność. Wewnątrz obu tych tendencji było rewolucyjne skrzydło-James P. Cannon, który przyłączył się do Robotników...
Źródło: fdlbc.nethit.pl/viewtopic.php?t=1529
Temat: TU ZASZŁA ZMIANA
...była działaniem bardziej niż wątpliwym. Ale z punktu widzenia samoobrony państwa robotników, okrążonego przez wrogów, ta przymusowa sowietyzacja była usprawiedliwiona: obrona rewolucji socjalistycznej ma pierwszeństwo przed formalnymi zasadami demokratycznymi. Imperializm światowy przez długi czas używał kwestii przemocy w Gruzji do podnoszenia wrzasku i mobilizowania światowej opinii publicznej przeciw Rosji Radzieckiej. Druga Międzynarodówka przewodziła w tej kampanii. Ententa miała na uwadze możliwość przygotowania nowej interwencji wojskowej przeciw Rosji Radzieckiej. Właśnie w ten sam sposób jak w wypadku Gruzji światowa burżuazja wykorzystywała inwazję na Finlandię do mobilizowania opinii publicznej przeciw ZSRR. W tym wypadku również socjaldemokracja szła w awangardzie demokratycznego imperializmu. Nieszczęsny “trzeci...
Źródło: fdlbc.nethit.pl/viewtopic.php?t=1916
Temat: Oponenci rewolucyjnego internacjonalistycznego ruc
...W żadnym innym kraju w tak krótkim okresie nie zostało skoncentrowane takie bogactwo form, odcieni i metod walki wszystkich klas nowoczesnego społeczeństwa, walki która wskutek zacofania kraju i surowości carskiego jarzma dojrzała z wyjątkową raptownością i przyswoiła sobie najbardziej niecierpliwie i z sukcesem odpowiednie ostatnie słowo amerykańskiego i europejskiego doświadczenia politycznego". Bolszewicy zerwali z Drugą Międzynarodówką, która na początku I wojny światowej rozpadła się na poszczególne części składowe, z których każda popierała cele własnej burżuazji w imperialistycznej wojnie. Pseudomarksistowska retoryka kautskistowskiego centrum po prostu była osłoną dla grubego oportunizmu i socjal-patriotyzmu. Jedynie niewielka mniejszość Drugiej Międzynarodówki przeciwstawiała się głosowaniu za kredytami wojennymi...
Źródło: fdlbc.nethit.pl/viewtopic.php?t=1408
Temat: Od puczu Korniłowa do rewolucji październikowej-1,
...Innym kluczowym punktem było to, że największym niebezpieczeństwem dla proletariatu i do szans na rewolucję byli centryści z wszystkimi ich zwrotami o "kampaniach pokojowych" i "pokoju bez aneksji" i, jak Lenin powiedział, ich prawdziwym programem: "pokoju z socjal-szowinistami". [Patrz "Zadania proletariatu w naszej rewolucji", 10 (23) kwietnia 1917 r.]. Więc to wołanie o całkowite zerwanie z Drugą Międzynarodówką i o formowanie Trzeciej Międzynarodówki było najbardziej kontrowersyjnym aspektem programu Lenina. Wraz z powrotem Lenina do Piotrogrodu w kwietniu 1917 r. bolszewicy potwierdzili swój nieprzejednany sprzeciw wobec imperialistycznej wojny, teraz prowadzonej przez nowy "demokratyczny" kapitalistyczny rząd w Rosji. Lenin potępił "rewolucyjny" defensizm jako "najgorszego wroga...
Źródło: fdlbc.nethit.pl/viewtopic.php?t=1687
Temat: OŚWIADCZENIE NA KONFERENCJI NIEZALEŻNYCH ORGANIZAC
...i ustroju społecznego, przeżywa dziś światowy ruch robotniczy głębszy kryzys, aniżeli po rozgromieniu Komuny Paryskiej i w czasie wojny imperialistycznej. W najwyżej uprzemysłowionym kraju Europy dwie partie robotnicze, socjaldemokratyczna i komunistyczna, które prowadziły za sobą 13 milionów wyborców, skapitulowały bez walki przed faszystowskimi bandami. Duże Międzynarodówki poddane zostały próbie i okazały się bankrutami. Druga Międzynarodówka, której bankructwo wyszło na jaw w obliczu wojny imperialistycznej w latach 1914-18, usiłowała nazajutrz po wojnie światowej, ponownie wskrzesić swoje szeregi, tamując w ten sposób przejście robotników do komunizmu, do III Międzynarodówki. Klęska niemieckiej socjaldemokracji potwierdza, że reformizm, który pociągnął na dno II Międzynarodówkę, mógł i może prowadzić robotników li tylko do nowych...
Źródło: fdlbc.nethit.pl/viewtopic.php?t=1383
Temat: POZORNE PRZEZWYCIĘŻENIE
...wiary. Wniosek – trzeba się pogodzić z realiami i zadbać o własny interes. W zamian Ikonowicz deklaruje, że "w zjednoczonej Europie rysuje się wspólny front walki o wymiar socjalny. I tutaj współdziałanie jest jeszcze bardziej oczywiste niż kiedyś". Przezwyciężenie jest jednak niekonsekwentne i pozorne. I choć wygląda całkiem odmiennie, wciąż jest tylko myśleniem w kategoriach II Międzynarodówki. Tak naprawdę z Drugą Międzynarodówką łączy Ikonowicza wiara w to, że "ład socjalny" jest logicznym efektem funkcjonowania "normalnego" społeczeństwa kapitalistycznego. Społeczeństwo kapitalistyczne kreuje bowiem warunki dla zaistnienia państwa sprawiedliwości socjalnej. Nie tylko warunki materialne, jak mówi marksizm, ale również warunki społeczne i polityczne. Wynika to z wiary P. Ikonowicza w mechanizm...
Źródło: fdlbc.nethit.pl/viewtopic.php?t=1439
Temat: 90 lat po bolszewickim Październiku
...w wojnie. Brytyjska biurokracja związkowa i przywódcy Partii Pracy również byli stanowczo w obozie brytyjskiego imperializmu w wojnie. Znaczący wśród nich był Arthur Henderson, o którym mówią, że miał urządzić owację w brytyjskim parlamencie, gdy irlandzki rewolucjonista James Connolly został stracony za powstanie wielkanocne z 1916 r., którego był przywódcą. W 1914 Lenin upierał się przy konieczności politycznego zerwania z Drugą Międzynarodówką i apelował o założenie nowej międzynarodówki. Po bolszewickiej rewolucji w 1919 r. Trzecia Międzynarodówka Komunistyczna została założona i, pod przywództwem Lenina i Trockiego, starała się wykuć partie awangardowe, by walczyły o rewolucje proletariackie w skali światowej. Przywódcy brytyjskiej Partii Pracy tacy jak Henderson i Ramsay Macdonald próbowali podkopać ten wysiłek przez ożywienie...
Źródło: fdlbc.nethit.pl/viewtopic.php?t=2361
Temat: List do redakcji Workers Vanguard
...rady ministrów (premier) zaprosił socjalistę Alexandre'a Milleranda do objęcia stanowiska w rządzie burżuazyjnych radykałów i republikanów, z katem komuny paryskiej generałem Gallifetem jako ministrem wojny. W 1899 r. Millerand przyjął propozycję i wszedł do gabinetu Waldecka-Rousseau jako minister handlu i przemysłu. Zdrada Milleranda, popartego przez Jeana Jauresa, podzieliła francuskich socjalistów. Co było charakterystyczne, Druga Międzynarodówka zareagowała na ministerializm dwuznacznie. (...) Poprawka, zgłoszona przez Guesde'a, która dążyła do zakazu uczestnictwa w rządach w jakichkolwiek okolicznościach, została odrzucona. Rewolucyjne skrzydło socjaldemokracji, włącznie z Leninem i Różą Luksemburg, gwałtownie przeciwstawiało sie millerandyzmowi. Luksemburg pisała: (, 1899)âÂÂ. W tym samym numerze Spartacista wyjaśniamy, że na...
Źródło: fdlbc.nethit.pl/viewtopic.php?t=2372